กฎหมายแรงงานขั้นพื้นฐาน สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี
แรงงานต่างชาติที่ได้รับอนุญาตให้เข้าทำงานในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี มีการเสียภาษีรายได้และประกันสังคมอย่างถูกต้องตามกฎหมาย จะได้รับสิทธิประโยชน์ขั้นพื้นฐานตามที่กฎหมายกำหนดเทียบเท่าประชาชนชาวเยอรมัน อาทิเช่น
• ค่าจ้าง (Arbeitslohn) ค่าจ้างต้องไม่ต่ำกว่าค่าแรงขั้นต่ำตามที่กฎหมายกำหนด
• ระยะเวลาทำงาน/ การทำงานล่วงเวลา (Arbeitszeit / Überstunden) ลูกจ้างมีสิทธิหยุดและลาพัก ทำงานห้ามเกิน 48 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ (จันทร์-เสาร์) อาจมีข้อยกเว้นต้องได้รับค่าจ้างหรือได้ชั่วโมงพักเพิ่มหากทำงานล่วงเวลา
• การลาพักผ่อนประจำปี (Urlaub) นายจ้างต้องจ่ายค่าจ้างในการลาพักผ่อนประจำปี จ่ายมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับค่าจ้างโดยเฉลี่ยของลูกจ้าง
– ผู้ที่ทำงาน 4 วันต่อสัปดาห์ สามารถลาพักผ่อนประจำปีได้ 16 วัน
– ผู้ที่ทำงาน 5 วันต่อสัปดาห์ สามารถลาพักผ่อนประจำปีได้ 20 วัน
– ผู้ที่ทำงาน 6 วันต่อสัปดาห์ สามารถลาพักผ่อนประจำปีได้ 24 วัน
• การจ่ายเงินเดือน กรณีเจ็บป่วย (Lohnfortzahlung im Krankheitsfall) กรณีที่ลูกจ้างเจ็บป่วย นายจ้างจะต้องจ่ายค่าจ้างให้ลูกจ้าง 100% ของรายได้ปกติที่ลูกจ้างได้รับเป็นเวลา 6 สัปดาห์ หากป่วยเกิน 6 สัปดาห์ ลูกจ้างสามารถขอรับเงินช่วยเหลือจากสำนักประกันสุขภาพได้
• สิทธิการลาคลอด (Mutterschaft) การคุ้มครองลูกจ้างที่ตั้งครรภ์ และลาเพื่อเลี้ยงดูบุตร (Erziehungsurlaub)
– กรณีตั้งครรภ์ ในช่วง 6 สัปดาห์สุดท้ายของการตั้งครรภ์และ 8 สัปดาห์หลังการคลอดบุตร ลูกจ้างมีสิทธิที่จะหยุดงานได้ตามสิทธิการเป็นมารดา
– ในระหว่างตั้งครรภ์และ 4 เดือนหลังการคลอดบุตร นายจ้างไม่มีสิทธิไล่ลูกจ้างออก หรือแม้แต่ผู้หญิงที่อยู่ในประเทศเยอรมนีอย่างไม่ถูกต้องตามกฎหมาย หากตั้งครรภ์ จะได้รับสิทธิดูแลจากแพทย์ ในช่วงระยะเวลาที่ลางานเพื่อเลี้ยงดูบุตรนี้ ลูกจ้างจะได้รับเงินช่วยเหลือจากรัฐบาลเยอรมันเป็นเวลาอย่างน้อย 12 เดือน (Elterngeld) ซึ่งกฎหมายระบุให้มารดาหรือบิดาสามารถหยุดงานเพื่อดูแลบุตรโดยได้รับเงินช่วยเหลือ (คำนวณจากรายได้เฉลี่ยร้อยละ 60 ของบิดาหรือมารดา ในระยะ 12 เดือนก่อนคลอดบุตร) เมื่อครบกำหนดการลานี้แล้ว สามารถใช้สิทธิขอกลับเข้าทำงานตามเดิมหรือในตำแหน่งที่คล้ายคลึงกันกับงานเดิมได้
———————————————-
ฝ่ายแรงงานประจำสถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงเบอร์ลิน
